Sizde En Derin İz Bırakan, Hayatınızdaki En Önemli Vazgeçiş Neydi?
- 7
- 1
- 1
- 1
- 0
- 0
Haftanın Cevabı – 1 –
Sevdiğin insana atkı örüyorsun ya, tam tersini düşün; o atkıyı yavaş yavaş söküyorsun. Birisinden vazgeçmek tam da bu oluyor. o atkıyı örerken yaşadığın her şey gözünün önünden geçiyor ama esas önemli olan o şeyi yavaş yavaş sökmek oluyor. Geriye alıyorsun her şeyi. Üstelik bunu sen kendi bilincinle yapıyorsun. gözünü yora yora işlediğin o atkıyı, her anını hatırlayarak söküyorsun. Dümdüz ham iplik haline getirmeye çalışıyorsun. örerken içini döktüğün şey, çözerken içini dökmekten imtina ettiğin şeye dönüşüyor. Sadece söktüğün ipi, eski olduğu yumak haline getiriyorsun ama o ip dümdüz değil işte artık, yamuk yumuk duruyor. Birisinden vazgeçmek de böyle bir şey bana göre; eskiden ördüğün dümdüz ve kusursuz şey sen vazgeçmeye başladığında yamuklaşıyor gittikçe, sona yaklaştıkça daha da yamuklaşıyor. Bir süre sonra da zaten bitiyor o ip. Örerken içini döktüğün ip, sökerken döktüğün şeyleri geri almaya çalışıyor o insandan. İçini dökmekten vazgeçtiğin her an da zaten o kişiden vazgeçtiğin anlamına geliyor. Birisinden vazgeçmek değil de bir insandan vazgeçmek bu oluyor işte
– Ramazan Karakehya – 08/11/2019
Haftanın Cevabı – 2 –
Benim en büyük vazgeçişim babamdı. Hemen yan odamda uyuyor şimdi. Ama kilometrelerce uzağımda. Ve ben onu çok özlüyorum.
– Sıla Kandemir – 08/11/2019
Haftanın Cevabı – 3 –
Uzun zamandır yaşamaktan vazgeçtiğimi farkettim. An’da kalacak cesareti bulamadığım ilk günü hatırlamaya çalışıyorum. Birileri beni kendimden vazgeçecek kadar üzmüş olmalı. Ya da beni üzmelerine izin verdiğim için kendime verdiğim bir cezaydı belki de kendimden vazgeçişim. O gün ki, bugüne kadar yaşamamı değil; hayatta kalmamı sağladı sadece. Artık yanıbaşımda duran mutluluğu dışarda arayacak kadar körleştim. Görmek istesem de göremiyor, geriye, o her şeyin değiştiği ilk güne dönmek istesem de dönemiyorum artık. İnsan kendinden vazgeçti mi her şeyden vazgeçmeyi öğreniyor. Ama tutunduğu bir şeyler de kalıyor ki yarın da hayatta kalacak bir sebebi olsun. İşte o tutunacak şeyleri bıraktığımızda, belki de vazgeçtiğimiz her şeyle yüzleşebileceğiz yeniden. Tam o noktada vazgeçtiğimiz en önemli şeyle barışacak gücü bulacağız. O gücü hep başkalarında aradım. Başkasında kaybettiğine inandığın şeyi başkasında aramak mantıklı gibi gözükse de, aradığın ve kaybettiğini düşündüğün her şeyin hala sana ait olduğunu hatırlamak, hayatta kalmaktan daha fazlasına inanmak için bir umut işte. Bir de sevgi. Her şeyin başı ve sonu, sevgi; Denk gelir miyiz yeniden bilmem.
– Aleyna Öz – 08/11/2019
Haftanın Cevabı – 4 –
İstanbul’dan vazgeçtim.
– Zey Narcon – 11/07/2020