Sizi Ne Baskılıyor?

Kendinizi Rahat İfade Edemediğinizde

Sizi Neyin Baskıladığını Düşünüyorsunuz?

HAFTANIN SORULARI – CEVAPLARI

 

• Kendimizi yalnızca bizi koşulsuz sevdiğinden emin olduğumuz kişilere rahatça ifade ediyoruz çoğumuz. Bazen o kadar rahat oluyoruz ki aslında kendimize, eksiklerimize duyduğumuz öfkeyi, o tertemiz sevginin üzerine kusuyoruz. Sonra da kötü biri olmayanlar bir vicdan azabı daha ekliyor kalbine. Kısacası iyi insanların kötülük yapacağı tuttuğunda karşıdaki bunu hakeden biri olmuyor genelde. —- CEVAP: Mehmet Ali Güneş

 

• Karşı tarafın davranışları oluyor sanırım, apaçık bir gösterge bulamasam bile hissediyorum. bu da kaybetme korkusu hissetmeme sebep oluyor. bu korku içimi kemirirken her türlü kaybeden ben oluyorum. artık kimseye kaybetmekten korkacak kadar değer verebilir miyim onu da bilmiyorum. “huzur içinde git kalbim”  —- CEVAP: Damla Destina

 

• Aslında öğrenilmiş çaresizlik denebilir. Cevaplarım, hayatım boyunca karşımdakileri mutlu etmedi. Bir zaman sonra bende onlara cevap vermeyi bıraktım. Ama sorun burada değildi ben artık kendi sorularımada cevap aramıyordum ya da onların cevaplarını kendime vermeye bile korkar hale gelmiştim. —- CEVAP: Reyhan Kurban

 

• Biranda düşman olmalarından korkuyorum ve bu his çoğu zaman kendimi zor ifade etmeme sebep oluyor —- CEVAP: I

 

• Sanki ne dersem diyeyim, her daim karşımda beni yaralamak için açığımı bekleyen birileri varmış gibi gelir. Yara almamak için susarım, ki kendimi ifade etsem bile anlaşılmadım çoğu zaman. Her yerde “seni dinlerim” diye dolaşan insanlar var, anlamaktan yoksun olan. Bir de her kelimemde yanlış anlamak, yargılamak, sanki daha iyi olmak için söylemiyormuşum gibi beni art niyetli olmakla etiketlemek için hazır bekleyen kişiler varmış gibi hissettirildi çoğu zaman bana. Yeterince cesur ve güçlüysem eğer hem onların hem kendi keyfimi bozmayı da göze alırım elbette. Ancak sağlığımı düşününce, onlar beni anlayana kadar ruhumda açılacak kesiklere göz yummak mantığıma çok uzak artık.   —- CEVAP: Es’

 

• Yargılanmaktan korkmak; farkındasınızdır aslında.. herkesin duymak istediği farklıdır. bazen herkese hitap edemezsiniz, bazen sadece doğru bildiklerinizi söylemek istersiniz ama sizin doğrunuz onun doğrusuna, onun doğrusuysa sizin mantığınıza bile sığmaz. bazen konuşmak istemezsiniz sırf sizi yanlış anlamasınlar, nefretlerini ve mantıksız dayatmalarını üzerinize püskürtmesinler diye. bazen de susmak istemezsiniz tüm yanlışlarını akıllarından silip atsınlar diye. bazen çabalamak istersiniz her şeye ve herkese rağmen hatta zamana ve mekana rağmen bağırmak istersiniz. bazen susarsınız, bazen de susturulur. dinlenmezsiniz söz hakkı verilse de. anlaşıldım sanırsınız ama hiç umursanmadınız ki. Düşünmezler bile söylediklerinizi. sonra söz hakkınız biter konuşamazsınız. sonra da hiç konuşasınız kalmaz zaten.   —- CEVAP: Emirhan

 

• Kaybetme korkusu, tamamen beni baskılayan. Ne zaman ki birine içtenlikle yaklaşır kalbimi açarım , işte o zamanlar hiç olmadığı kadar hassaslaşırım , sevgi beni manipüle eder zannederdim, aslında her ne kadar geride kaldığını düşünsem de fark ediyorum ‘Hayat çocukken ne öğrenmişsen odur.’ Beni manipüle eden sevgisizlik. Zaten hiçbir zaman emin olamayacağız bir başkasının koşulsuz sevgisinden . Emin olunacak her şey benlikte var olabilir ancak kendimizi sevdiğimiz ölcüde tam, özgüvenli bir birey olarak korkmadan fikirlerimizi ifade edebiliriz. Bir bakıma bu sevgi gelistirilebilir her ne kadar geliştirilse de ancak cocukluğun getirdiği izler hep bir yerde bizi izleyecek.  —- CEVAP: Beyzanur