Neye Öfkelisin?

Haftanın Cevabı:

Doğumun mucizevi gürültüsüne rağmen, ölümün çaresiz sessizliğine öfkeliyim. bu topraklardaki acının alışılmışlığına, suçtan arınmak için türetilmiş etiketlere öfkeliyim.

Rakamların altında yıkılan ailelere, hiçbir zaman iyileştirici olmayan medyatik üsluba öfkeliyim.Yaralayıcı ve kutuplaştırıcı dile, toplumsal travmaların hissettirdiği acizliğe öfkeliyim.

Sarsılan öz yeterlilik duygusuna, belirli bir kesimin yas tutmama lüksüne öfkeliyim.

Birilerinin, kendi sorumluluğunda olduğunu hissettiği toplumsal travmalara tanıklık etmeyi reddetmesine öfkeliyim.

Bireysel büyümelerin yol açtığı toplumsal küçülmelere öfkeliyim.

Acımıza sebep olan parmağın, tırnağının batmadığı kalbine öfkeliyim.

Aslında bundan 65 milyon yıl önce Meksika körfezine düşmüş olan asteroide öfkeliyim. Dinazorların yok oluşu insanlığın tarihi karmaşasının bir imzasıdır bütünüyle. Ne olurdu sanki, yaşamın içinden öylece geçip gidebilseydik? Minik bir toz zerresi gibi fark edilmeden, görülmeden, dinlenmeden. sevmeden ve sevilmeye ihtiyaç duymadan. Birilerinin mutsuzluğuna sebep olmaya korkmadan, sevgiyi kutsal saysak da kimseyi ilahlaştırmadan. Aşkın, sevenin sevilene sunduğu bir put olmasına izin vermeden. Ruhun tapmaya aradığı soyutluğu soytarılığa dönüştürmeden. Aşkı yalnızlıkla, gücü güçsüzlükle, cesareti korkuyla ve ölümü yaşamla beslemeye fırsat bulmadan. Öylece geçip gitseydik, tensel kıyafeti bir köşeye atıp; yaşama olan sonsuz açlıkla titreyerek değil, tekrar doğma ihtimaline karşı ürpererek. En azından kirlenmeden yaşlanmanın bir yolu olsaydı. Bulutları izlemeyi ne ara unuttuk biz?

– Sevginur –