Aftersun Film Analizi – 90’lara Yolculuk

Sormayın Neden Bu Durgunluğum?

Aftersun çocukluğuma, masumiyete, babama dair özlemi, eski günlere duyduğum hasreti derinden etkileyen bir başyapıt. Film kişisel bir anı hikayesi olmasına rağmen aslında çocukluğumuzun, anılarımızın ve hislerimizin ne kadar benzer olduğunu bize gösteriyor. Geçmişe hasret dolu bir bakış, yoğun nostalji hissi barındırsa da romantiklikten uzakta, gerçekçi şekilde hayatın kesitini sunuyor hemde arka planda Candan Erçetin’den Gamsız Hayat şarkısı eşliğinde… İngiliz yapımı bir filmde Gamsız Hayat şarkısını duymak ve şarkının film ile  böylesine uyumlu olmasını izlemek filmi ayrı bir yere taşıdı benim gözümde…

Filmin Hikayesi: (Spoiler içerir)

Genç yaşta bekar bir baba olan Calum, 11 yaşındaki kızı Sofia ile tatil yapmak için Fethiye’ye geliyor, tatil sırasında yaşadıkları anıları izlediğimiz film, zaman zaman karakterlerinin tatilde birbirini video kaydına aldığı görüntüler eşliğinde ilerliyor. Baba- kız arasındaki güçlü bağın anlatıldığı filmde, babanın henüz çok genç yaşta olmasına rağmen kızı ile kurmayı başardığı derin ilişki büyük hayranlık uyandırıyor. Babanın kendi çocukluğunun sevgisiz geçtiğini ve hayatında başarısız hissettiğini görüyoruz ancak bu kırgın baba kızı Sofia’ya beslediği kocaman sevgiyi her hareketinde hissettirebiliyor. Baba ve kızın arasındaki sevgi ifadesi sayılan günlük belki de sıradan denebilecek anlardaki detaylar içinizi sımsıcak ediyor. Bu hislerle birlikte katmanlı bir karakter olan babanın saklamaya çalıştığı ve gizli gizli yaşadığı depresyon, yetişkin melankolisi diyebileceğimiz duygu filme ağır kasvet katıyor.

Küçük Sofia ise tüm merakı, soruları ile çocukluğun güzelliğini bize hatırlatıyor, büyüme sürecinde yeni duygular deneyimlemesi, yavaş yavaş cinselliği keşfi naif bir şekilde sunuluyor. Filmde en sevdiğim şeylerden biri de  Sofia ve babasının arasındaki diyaloglardı. Sofia’nın babasına “Bence aynı gökyüzünü paylaşmamız güzel bir şey. Mesela bazen oyun oynarken gökyüzüne bakıyorum ve güneşi görünce, ikimizin de güneşi görebildiği gerçeğini düşünmeye başlıyorum. Aynı yerde ve birlikte olmasak bile bir bakıma yine de birlikteyiz aynı gökyüzünün altındayız demesi ve tatilin son günü babasına “biraz daha kalalım” dediği kısımlar içimi burktu ve baba kızın hiç ayrılmamasını istedim…

Filmde arka planda baba kızın çatışmasını ve zaman zaman ebeveyn-çocuk rollerinin yer değiştirdiğini de görüyoruz. Bazı sahnelerde babanın babalık yapamadığı ve hayattan ciddi bir kopuş içinde olduğunu izliyoruz. Bu kısımlar yoğun bir depresif hava yaratıyor ve seyircinin zihninde de filmin sonuna dair çeşitli senaryolar beliriyor.Baba kızın son tatili olduğunu düşündüren film bize Calum’un intihar edeceğini hissettirse de bunu açıkça göstermiyor fakat filmin bitiş sahnesinde yetişkin Sophia’nın babasıyla bir gece kulübünde dans ettiğini, kulübün ışıkları arasında babasını bulmaya çalıştığını ve bulduğu anda da ona sımsıkı sarıldığını görüyoruz. Sanki onu kaybetmemek ve gitmesini engellemek için sarılıyor gibidir. Bu sahne de çok derin bir kayıp hissi ile darma duman oluyoruz…

Film Müzikleri :

Bir sahneyi müzikli ve müziksiz izlemek arasında büyük fark olduğunu hepimiz kabul ederiz, filmlerin önemli bir parçası olan müzikler hikayenin anlatımında oldukça etkili araçlardır. Aftersun filminde de sahnelerin hemen hemen hepsinde arka planda müzik var. Böylece seyirci ile bağını daha çok güçlendiren film Candan Erçetin’den Gamsız Hayat, Losing My Religion karaoke performansı, plajda 90’ların en ünlü şarkılarından Hey Macarena şarkısı çalışı, Blur Tender şarkısı, The Righteous Brothers Ukinchained Melody ile beni dünyasına daha çok çekti. Bizi 90’lara götüren çok sayıda müziğin kullanıldığı filmin soundtrack listesine buradan ulaşabilirsiniz.

İz Bırakan Sahneler :

• Baba kızın beraber Tai Chi yaptıkları sahne
• Calum’un Sophie’ye “Bulunduğun yerden ayrıldığında, hiç bir zaman oraya ait olmadığın hissine kapılıyorsun” derken hissettiğim aidiyetsizlik duygusu
• Baba kızın kilim aldığı sahne, babanın kilimin üstünde sırtüstü uzanışı ve ölüm çağrışımı
• Sofia’nın babasına “Sen 11 yaşındayken şu an ne yapacağını düşünmüştün? sorusu
• Baba ile kızın çamur banyosu yaptığı sahne
• Tabiki arkada Gamsız Hayat çalan restoran sahnesi 🙂

Yazımın sonunda söyleyebileceğim şey film benim için bittikten sonra başladı ve yetişkinliğime, geçmişe, çocukluğuma dair hissettirdiği güçlü duyguları ile hala üzerimde etkisini devam ettiriyor. Tüm sadeliğine, kişiselliğine rağmen sizi derinden yakalayacağını düşündüğüm bu başarılı ve samimi filmi kesinlikle izlemenizi tavsiye ediyorum. Herkese çokça sevgiler…

Köşe Yazarı: Ayşe